Με κάθε επισημότητα και με την δέουσα ιεροπρέπεια εορτάσθηκε η μνήμη του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου στον πανηγυρίζοντα φερώνυμο Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Διδυμοτείχου προστάτου και εφόρου της ιστορικής αυτής Καστροπολιτείας. Του Πανηγυρικού Εσπερινού προέστη και μίλησε ο Μητροπολίτης Σισανίου κ. Αθανάσιος συγχοροστατούντων των μητροπολιτών Ύδρας κ. Εφραίμ, Στάρας κ. Κυπριανού (Εκκλησία της Βουλγαρίας) και του οικείου μητροπολίτη, ο οποίος καλωσόρισε και ευχαρίστησε τους εκλεκτούς προσκεκλημένους αρχιερείς.
Στην προσφώνησή του επίσης μεταξύ άλλων σημείωσε πως, «η αγωνιστικότητα και η μαχητικότητα του Μεγάλου Αθανασίου ενέπνευσαν ανά τους αιώνας και εμπνέουν μέχρι της σήμερον τους ακρίτες του Κάστρου του Διδυμοτείχου, οι οποίοι παρέμειναν σταθεροί και ακλόνητοι στις αξίες της Πίστεως και του Γένους, παρά τους διωγμούς και την πίεση των εκάστοτε κατακτητών του, και αγίασαν με το μαρτυρικό αίμα τους, με τον τίμιο ιδρώτα τους και με τα δάκρυά του πόνου τους τον τόπο αυτό».
Της αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας προέστη ο Μητροπολίτης Ύδρας κ. Εφραίμ, ο οποίος και μίλησε επίκαιρα, συλλειτουργούντων των Μητροπολιτών Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου, Στάρας κ. Κυπριανού, Σιατίστης κ. Αθανασίου και του επιχωρίου Μητροπολίτου. Ο Μητροπολίτης Ύδρας αναφερόμενος στον τιμώμενο άγιο μεταξύ άλλων είπε πως «Η Εκκλησία αντιμετώπισε τους πρώτους αιώνες τον διωγμό και το μαρτύριο. Έδωσε την ομολογία της με το αίμα των Μαρτύρων της. Κατά τον Δ΄ αι. αντιμετωπίζει νέες μεγάλες προκλήσεις από θρησκευτικά και φιλοσοφικά συστήματα και δίδει την ομολογία της πίστεως με όρους της εποχής εκείνης και τη συγκρότηση των Οικουμενικών Συνόδων. Αυτός ο Δ΄ αι., ο και λεγόμενος «Χρυσούς αιώνας» της Εκκλησίας, ανέδειξε τους μεγάλους Πατέρες και Διδασκάλους της Εκκλησίας, μεταξύ των οποίων ξεχωριστή θέση κατέχει ο Μέγας Αθανάσιος, ο οποίος ανεδείχθη υπέρμαχος και στύλος της Ορθοδοξίας στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο (Νίκαια 325 μ.Χ.).
Σήμερα ο λόγος μας θα στραφεί σε ένα στιγμιότυπο μιας συνάντησης που σφράγισε τη ζωή ενός δεκαοκτάχρονου τότε παλληκαριού, εραστού και αναζητητού της αλήθειας, δηλαδή του Ιησού Χριστού. Εκεί στην Αλεξάνδρεια ευρίσκεται για σπουδές ένας νεαρός, ο μετέπειτα ένας από τους τρεις Παμμεγίστους Ιεράρχες και φωστήρες της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Περιγράφει ο άγιος Γρηγόριος∙ «ήμουνα κι εγώ στην υποδοχή… (του Αγίου Αθανασίου)… Πανηγύρι αληθινό, κάτι σαν την εικόνα της υποδοχής του Χριστού στα Ιεροσόλυμα! Όλα δείχνουν πόσο σφράγισε την ψυχή και τον χαρακτήρα του νεαρού θηρευτή της γνώσης, το συγκλονιστικό εκείνο γεγονός, ποιόν «πνευματικό σεισμό» προκάλεσε μέσα του… ώστε, να γίνει ο υπέροχος εγκωμιαστής του Αγίου Αθανασίου. Αυτό φαίνεται από τις πρώτες λέξεις της επιβλητικής και ιστορικής εκείνης ορμητήριας ρήσης: «Αθανάσιον επαινών, αρετήν επαινέσομαι» και συμπληρώνει «το ομιλείν κανείς για εκείνον είναι το ίδιο με το να επαινεί την αρετήν».
Επίσης αυτή η συνάντηση μας δείχνει πόσο σπουδαίο είναι για την προκοπή ενός νέου ανθρώπου, για την προκοπή μιάς οικογένειας, μιάς κοινωνίας, μιάς χώρας, το πρώτυπον ενός ήρωος αγίου… Χρειαζόμαστε και σήμερα ήρωες, δηλαδή ξεχωριστούς και αρτίους ανθρώπους, που θα είναι καιομένη η καρδιά τους με τα ζώπυρα των ελληνικών και χριστιανικών αξιών, του σεβασμού κάθε ανθρώπου και πλάσματος του Θεού και εκ κατασκευής ενθέου…Έχουμε ανάγκη από δυνατά μηνύματα, με τα οποία θα μπολιάσουμε τον έσω άνθρωπο, θα δυναμώσουμε την πίστη μας, θα εκδηλώσουμε την αγωνιστικότητά μας, θα διασπάσουμε την μεταφυσική ατομική βόμβα που έχουμε μέσα μας, το «εγώ»… και τότε θα έχουμε έκλυση μιάς τεράστιας παντοδύναμης ενέργειας της «ταπείνωσης», της ανιδιοτελούς αγάπης, που θα αγκαλιάσει όλο το κόσμο. …Κυρίαρχο στοιχείο της ορθοδόξου πνευματικότητος είναι η άσκησις ∙ Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή. Η εφαρμογή δηλαδή εκ μέρους μας του αγιασμού μας, της εν Χριστώ ζωής. Και ο Μέγας Αθανάσιος θα μας πεί “ο Χριστός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός κατά Χάριν”…
Ο Μέγας Αθανάσιος, με την μαχητικότητά του, αλλά και τη συγγραφική δράση του, την ορθόδοξη παράδοση ετών κοντά στον καθηγητή της ερήμου άγιο Αντώνιο, δεσπόζει ως εκκλησιαστική ηγετική μορφή στην εποχή του. Τέτοιες μορφές ομορφαίνουν τη ζωή μας και αφήνουν ισχυρά αποτυπώματα και για μας σήμερα. Ας έχουμε την ευχή του». Μετά την Θεία Λειτουργία κατά τα καθιερωμένα ακολούθησε η λιτάνευση της ιεράς εικόνας του Αγίου, παρουσία των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών, των εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης, αντιπροσωπειών των σχολικών μονάδων, της Σχολής Δοκίμων Αστυφυλάκων Διδυμοτείχου και πλήθους πιστών.
