Μέσα στη χαρμόσυνη πασχάλια περίοδο εορτάστηκε κι εφέτος με κάθε εκκλησιαστική λαμπρότητα η μεγάλη ετήσια πανήγυρη της αγίας και ενδόξου Μεγαλομάρτυρος και Ισαποστόλου Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, πολιούχου και προστάτιδος της πόλεως της Νέας Σμύρνης. Η φετινή πανήγυρη μάλιστα συμπίπτει και με την επέτειο από τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Το Σάββατο το απόγευμα εψάλη ο Πανηγυρικός Εσπερινός της εορτής, στον οποίο χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Λαγκαδά κ. Πλάτων.
Προς το τέλος της ακολουθίας, ο κ. Πλάτων ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας ότι “ευφραίνεται η Εκκλησία μας εορτάζουσα τη Σαμαρείτιδα, γνωστή για τη διαλογική της συζήτηση που απέβη σωτήρια για την ύπαρξή της. Ζούσε έκλυτο βίο και αυτό ήταν γνωστό στους συμπολίτες της. Όμως θαυμάζουμε τα μεγαλεία του Θεού που μπορεί και μεταβάλλει σε άνθη ευωδιαστά αρετής και μαρτυρίου ανθρώπους που δεν είχαν αρχικά τέτοιες προϋποθέσεις. Βαπτίστηκε με τους οικογενείς της την ημέρα της Πεντηκοστής. Πορεύτηκε κινούμενη από ιεραποστολικό ζήλο κατόπιν στην Παλαιστίνη, την Αίγυπτο, την Καρχηδόνα και τέλος την Ρώμη όπου και φυλακίστηκε. Υπέφερε πολυώδυνα βάσανα και στο τέλος παρέδωσε την ψυχή της στον αγωνοθέτη Θεό. Έδωσε μαρτυρία Ιησού Χριστού για να βαπτιστεί στο μαρτύριο και να στηρίξει την πίστη μας. Από αυτή θα πρέπει να εμπνευστούμε σήμερα όχι γιατί μας εκβιάζει κάποιος για να μαρτυρήσουμε. Όχι, δεν υπάρχει τέτοιος φόβος. Αλλά για να δώσουμε τη μαρτυρία λόγων και έργων. Μαρτυρία ζωής. Ο πιστός, λέει ο απόστολος Πέτρος, πρέπει να είναι έτοιμος προς απολογίαν. Να μην ντρεπόμεθα να ομολογούμε την πίστη μας. Χωρίς φωνασκίες, με πραότητα, χωρίς φανατισμό, που δείχνει εσωτερική αβεβαιότητα”.
Πρόσθεσε δε πως “ο Χριστιανός που ξέρει την αλήθεια δεν φοβάται. Έχει λόγο δυνατό, ρέοντα και ζωντανό που να μπορεί να ανακουφίζει τους ανθρώπους. Η πίστη μας πρέπει να είναι ζωντανή και η ζωή μας θα πρέπει να είναι ζωντανή προς τους ανθρώπους. Στη σύγχρονη εποχή μας όλοι ψάχνουν για πρότυπα. Νιώθουν οι άνθρωποι ανασφάλεια γιατί έδιωξαν τον Ιησού Χριστό από την κοινωνία μας. Αυτός που έδειξε τι θα πει ελευθερία εκδιώχθηκε από τη ζωή μας, την καθημερινότητά μας. Πολλοί συνάνθρωποί μας κηρύττουν την αθεΐα. Όμως ο Κύριός μας λέει «Πας όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς». Να κηρύττουμε τις πνευματικές μας αξίες που πιστεύει η Αγία μας Ορθοδοξία. Ενσωματωμένοι στο σώμα της Εκκλησίας, κοινωνοί στο σώμα και το αίμα του Ιησού Χριστού για να λύσουμε τα αδιέξοδά μας και ομολογούντες Ιησούν Χριστόν εσταυρωμένον και αναστάντα η ζωή μας να είναι φωτεινή, όπως και το όνομα της σήμερον εορταζομένης Αγίας”, κατέληξε.
Το πρωί της Κυριακής στη θεία λειτουργία Χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Θηβών κ. Γεώργιος, ο οποίος και προέστη της αρχιερατικής θείας Λειτουργίας που ακολούθησε. Ο κ. Γεώργιος ξεκίνησε το κήρυγμα του λέγοντας ότι η ευγενική πρόσκληση του Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης κ. Συμεών του δίνει την ευκαιρία να συνεορτάσει μαζί με τους κληρικούς της Μητροπόλεως, τους τοπικούς φορείς αλλά και το πλήρωμα της τοπικής Εκκλησίας για να τιμήσουν όλοι μαζί την Σαμαρείτιδα, γνωστή για τη διαλογική της συζήτηση μαζί με τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, που της αποκάλυψε πολλά κεφάλαια της ζωής της αλλά και διαχρονικά πολλά κεφάλαια όλων μας.
Συνέχισε λέγοντας ότι βρίσκεται σε ένα Ναό που μας φέρνει πίσω στη Σμύρνη, την πόλη των ονείρων και των δακρύων μας, φέτος που συμπληρώνονται 100 έτη από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ο Θεός προίκισε το γένος των Ελλήνων με πολλά χαρίσματα όμως οι αδυναμίες του Γένους οδήγησαν σε σφάλματα που βιώσαμε με πολύ οδυνηρό τρόπο.
Τόνισε δε πως «στο Ευαγγέλιο που ακούσαμε, περιγράφεται ο υπέροχος διάλογος και η σπουδαία συνάντηση, ενώ μας αποκαλύπτονται και μεγάλες θεολογικές αλήθειες. Ο Δημιουργός έδωσε στον άνθρωπο τρία μεγάλα αξιώματα: το πρώτο είναι το Βασιλικό αξίωμα, η επικράτηση πάνω στη φύση, το δεύτερο, το προφητικό αξίωμα για να δέχεται και να μεταδίδει την αλήθεια και το τρίτο, το Ιερατικό αξίωμα για να λατρεύει τον μόνο αληθινό Θεό. Με την έξωσή του από τον Παράδεισο ο άνθρωπος κινδύνευσε να χάσει και τα τρία. Ο Θεάνθρωπος όμως δεν άφησε. Με την ενανθρώπησή του υπέταξε τη φύση που αγρίεψε. Με το προφητικό δίδαξε την αλήθεια και με το ιερατικό πρόσφερε τον εαυτό Του. Ως Βασιλεύς πρόσφερε στην Αγία την αιωνιότητα. Ως Προφήτης της αποκάλυψε το σκοτεινό παρελθόν της και ως αρχιερεύς να λατρεύει τον αληθινό Θεό. Υπέστη την καλήν αλλοίωσιν. Έγινε βασίλισσα. Έγινε αυτοκρατόρισσα. Κυριάρχησε στον εαυτό της και τα πάθη της. Με το προφητικό χάρισμα ομολόγησε τον Ιησού Χριστό στους Σαμαρείτες μαζί με τον γιό της Ιωσήφ. Πορεύτηκε κινούμενη από ιεραποστολικό ζήλο κατόπιν στην Παλαιστίνη, την Αίγυπτο, την Καρχηδόνα και τέλος, την Ρώμη, όπου και φυλακίστηκε, ρίχτηκε στο πηγάδι από το οποίο και ανασύρθηκε ζωντανή για να ριχτεί πάλι στη φυλακή, όπου υπέφερε πολυώδυνα βάσανα και στο τέλος παρέδωσε την ψυχή της στον Θεό. Στο Συναξάρι της έχει ένα ωραίο δίστιχο ότι την έριξαν στο πηγάδι ενώ αυτή συνομίλησε με τον Κύριο στο πηγάδι του Ιακώβ.
“Πρέπει να είμαστε φορείς του αξιώματος, που δίνεται με το Άγιο Βάπτισμα, με το χρίσμα του Μύρου, ως σφραγίδος του Αγίου Πνεύματος. Φέρουμε εν δυνάμει τα τρία αξιώματα, όταν προσπαθούμε να τα αξιοποιούμε. Θυσιάζουμε το εγώ μας και γινόμαστε όλοι ιερείς. Όλοι μας προωθούμε τα αξιώματα. Όμως αυτά φεύγουν και παρέρχονται «ως όναρ και ως άνθος». Μόνο τα τρία αξιώματα είναι αιώνια, τα οποία και η Αγία απέκτησε στον υπέρτατο βαθμό που οδηγούν στον δρόμο της αρετής, του αγιασμού και της καθάρσεως στον δρόμο του Θεού”, κατέληξε ο ιεράρχης.
